Cineclub bij Houtnacht 2022

Film 1: PRETTY PICTURES

In zijn film Pretty Pictures toont de Braziliaanse kunstenaar Bernardo Zanotta de kloof tussen mooie beelden en hun productie. De ‘mooie beelden’ nam hij op in een semiautomatische plantenkas op het Nederlandse platteland. Binnen worden op kunstmatige wijze bromelia’s gekweekt, een plantensoort die afkomstig is uit Brazilië en hier in Nederland wordt geproduceerd en klaargemaakt voor verkoop.

Als uitgangspunt voor zijn werk grijpt Zanotta vaak terug op historische verhalen of bestaande teksten. Via nieuwe personages en kritische reflectie brengt hij die teksten naar het heden. Zijn film Pretty Pictures is gebaseerd op de roman Les Belles Images (1966) van de Franse schrijver Simone de Beauvoir. Het boek neemt verschillende sociale rollen in een immer groeiende consumptiemaatschappij onder de loep. De vertelstem switcht tussen de beschrijving van gebeurtenissen en de innerlijke dialoog van de verteller die zichzelf vragen stelt over de toenemende invloed van de technologie en de utopische droom van een gemechaniseerde toekomst.

De Braziliaanse kunstenaar Bernardo Zanotta (1996) maakt films, theatervoorstellingen, performances en installaties. Sinds zijn afstuderen aan de Gerrit Rietveld Academie werkte hij onder andere aan een filmtrilogie over de relatie tussen kannibalisme en de geschiedenis van seksualiteit. Vanuit een dekoloniaal perspectief onderzoekt hij de retorische relatie tussen kannibalisme, exotisme en seksueel verbod.

Film 2: MOTHER EARTH’S INNER ORGANS

Steenkolen en hangmatten vormen de setting voor de film Mother Earth’s inner organs van de Colombiaanse kunstenaar Ana Bravo Pérez. Deze filminstallatie gaat over de winning van steenkool in Colombia en de gevolgen voor de lokale gemeenschappen in La Guajira en industrieën in Nederland en de rest van de wereld. 

Bravo Pérez zoekt in de film naar het perspectief van Moeder Aarde. Onderzoek wijst uit dat de grote Colombiaanse mijnbouwbedrijven betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen. Nederland is al decennia een van de grootste importeurs van steenkool uit Colombia. Vanwege een gebrek aan transparantie worden de Nederlandse afnemers nauwelijks geassocieerd met de sociale en gewelddadige omstandigheden die ermee zijn gemoeid. 

Bravo Pérez realiseerde zich in Colombia dat de overweldigende natuur uit haar jeugd ook het decor was van een oorlog die ooit begon met kolonisatie en de exploitatie van natuurlijke bronnen. In 2005 is ze haar eigen land vanwege geweld ontvlucht. Als kunstenaar, met een Master in film, spelen (de)kolonialisme, klimaat, (gedwongen) migratie en ballingschap een belangrijke rol in haar werk.

Meer informatie over het Cineclub-programma.