Lina Bravo Mora

Lina Bravo Mora (Bogotá) woont in Amsterdam en is beeldend kunstenaar, klei- en bodemonderzoeker met een achtergrond in sociale antropologie, radicale pedagogieën en het faciliteren van conflicttransformaties. In haar onderzoek onderzoekt ze poëtische visioenen en sensaties op de geologie van aanraking, en onze niet zo onschuldige, belichaamde verstrengeling met de gebieden die we bewonen, waar we van dromen en/of waar we deel van uitmaken. Ze werkt mee aan het co-creëren van educatieve ruimtes en programma’s voor levensondersteunende, emanciperende en bevrijdende praktijken.

Desentierros/Unearthings: verhalen van klei, diep water, migraties en ongewenste vondsten, Amsterdam, 2023

Installatie, lezing – performance, somatische activering

Aardewerk en steen, glas, grenenhout, slib uit Amsterdamse grachten gevonden in NDSM-tunnels, klei uit de Nederrijn, de Waal en de Maas.

In de loop der tijd heeft het waterrijke gebied van Amsterdam gediend als een ontmoetingsplaats voor meerdere migraties: van mens en meer dan mens. Klei-, zand- en kalksedimenten die vanuit het binnenland via rivieren zijn gereisd, hebben zich in de grachten opgehoopt en herinneringen aan watersystemen en landschappen zijn bewaard. Aanzienlijke hoeveelheden zware metalen, waaronder kwik en lood, zijn in deze sedimenten te vinden, wat een spoor van onzorgvuldig industrieel afvalbeheer in deze gebieden onthult. Om droge gebieden uit te breiden, is een deel van deze sedimenten gebruikt als stortmateriaal. Een tijdje geleden, tijdens mijn zoektocht naar lokale klei, heb ik er een aantal verzameld in Amsterdam Noord. Deze opgraving van vervuild sediment is uitgegroeid tot een somatisch, darm-ontdekkend onderzoek naar toxiciteit en vuil.

Deze installatie en begeleide somatische activatie nodigen uit om de zorgvuldig verborgen realiteit van met zware metalen vervuilde grond en water op tafel te leggen. Om onze complexe verstrengeling ermee te confronteren en de effecten te voelen van de toxiciteit die door de wereldwijde kapitalistische necropolitiek in onze complexe levende systemen wordt ontketend. In navolging van generatieve somatische en belichaamde sociale rechtvaardigheidslijnen stel ik voor om de sensaties die ze in ons lichaam oproepen te volgen als een mogelijke start voor verschillende vormen van verzet, activatie en herstel. Oude goden van vuil en medicinale planten worden uitgenodigd om voor ons te zorgen tijdens deze ongemakkelijke zoektocht.