Parksessies 2017

ned / eng

Nieuwe Vide sluit zich dit jaar weer graag aan bij Parksessies, een multidisciplinair festival, op 4 woensdagen in de zomermaanden, te Haarlem. We tonen op het festival twee video’s, waarbij de focus ligt op de grenzen tussen fictie en realiteit. Kunstenaars waarvan werk is te zien, zijn Katinka van Gorkum en Saskia Burggraaf. Dit vindt plaats op 26 juli en 2 augustus.

 

 

Katinka van Gorkum, To be… Polly D., video / 12:30 min / 2016 www.katinkavangorkum.com

Katinka van Gorkum toont haar video ‘To be…Polly D.’ To be… Polly D. is een korte, fictieve documentaire die het leven van Polly behandeld, met behulp van twee alter ego’s: Zuster van der Gaag – de zuster van de instelling waar Polly behandeld werd – en K. van Gorkum, een meer gepollijste versie van de kunstenaar zelf. Het verhaal van Polly is een vertekend beeld van Van Gorkum’s autobiografe, inclusief periodes van depressie.

Dit werk is tot stand gekomen met steun van het Mondriaan Fonds.

Passages uit een oorspronkelijke Engelse tekst geschreven door Pia Louwerens.

Saskia Burggraaf, JOJJE, Video / 24:57 min /2014 /2015 /2017 www.saskiaburggraaf.com

Nieuwe Vide studiokunstenaar Saskia Burggraaf toont op Parksessies haar semi-fictieve documentaire met een Haarlems/Cubaans tintje ; ‘Jojje’. Daarin zien we een interview met een Cubaanse man, opgegroeid in de sloppenwijken van Cuba, een veelzijdige dystopie. Zijn tweelingzus is wit, hij is zwart. Zijn vader is diplomaat in Denemarken, zijn moeder woont nog in Cuba; zijn leven is een en al contradictie. De man reist van land naar land, met zijn Europese paspoort, belandt meerdere malen in de bak en vertelt daarover.

Vanuit het Cubaanse perspectief lijkt Europa een Utopie te zijn. Maar eenmaal hier, overkomen hem nog steeds de meest absurde dingen, mede doordat hij politiek actief wordt en een alternatief anarchisten leven leidt.

Door te leven tussen de twee werelden, werelden van armoede en rijkdom, van privileges (in Europa) en achtergesteld worden (door zijn Cubaanse achtergrond), zit hij vol met absurde verhalen. Maar of wat hij vertelt helemaal echt is, of niet, zullen we nooit weten. Jojje is inmiddels verdwenen, zijn familie is naar hem op zoek.

Zijn persoonlijke verhaal staat voor Burggraaf voor het absurdisme van kapitalistische, maar zeker ook communistische systemen. Systemen waarin individuele keuzes worden gezien als waanzin, waar zwart reizen met de trein al als afwijken van het ‘huisje boompje beestje’ leven gezien wordt. Burggraaf’s videowerk trekt mensen uit hun comfortzone en laat hen nadenken over wat wel of niet normaal is.

Dit werk is tot stand gekomen door curator Marianne Hotske Hamersma, De Vishal en Stichting Stokroos.