Jan Kuhlemeijer Presents: Perifery

Met :Jan Kuhlemeier, Vincent Uilenbroek, Ide André en Daan den Houter.

Jan Kuhlemeier (1993) woont in Zandvoort en werkt in Haarlem en heeft zijn studio bij Nieuwe Vide. Hij presenteert zijn werk samen met door hem geselecteerde collega schilders. Kuhlemeier gebruikt als kunstenaar meer dan alleen verf en experimenteert met verschillende materialen. Geïnspireerd door voorgangers in de abstracte schilderkunst als Bram Bogart (1921-2012) : ‘Het uitlopen van de materie over de rand van het paneel heen, ben ik als zeer belangrijk gaan zien, om juist de stijfheid van het vierkant te breken.’ De schilderkunst is vandaag de dag een poreuze discipline geworden. Periphery is een groepstentoonstelling die vanuit de rafelranden van het domein vertrekt.

Vincent Uilenbroek (1980) plaatst ondergeschikte sporen uit zijn atelier in een nieuwe context. De hiërarchie wordt verdraaid. Door het integreren van kaders geeft hij waardering en betekenis aan restvorm.

In essentie gaat het werk van Uilenbroek over het proces van het schilderen en alles wat daar omheen gebeurt. Beelden die doorgaans worden opgevat als het residu van het proces vormen het uitgangspunt voor een nieuwe abstracte beeldtaal. De restvormen op de wand van de studio bijvoorbeeld. Materialen waarmee gewerkt wordt, zoals sjablonen, sheets en schilder tape krijgen onopzettelijk een schilderachtige kwaliteit. Onbewuste composities worden omkaderd en daarmee dominant. Telkens ligt de nadruk op het gebied binnen of buiten de kaders. Een wit vlak suggereert de afwezigheid van een schilderij die als negatief is achter gebleven in de ruimte.

Uilenbroek hanteert een werkwijze die je kunt samenvatten door minimalistische abstractie, graffiti, proces en installatie kunst.

Ide André (1990) werkt in zijn laatste reeks ‘When the stones come to rest’ hoofdzakelijk met stenen en bakstenen. Door de fysieke daad van de stenen over de zachte stof heen te duwen, vergelijkbaar met printmaking/grafische technieken, worden de stenen de transmitters van de verf. Naast het feit dat stenen objecten zijn die verwijzen naar natuur, cultuur en zelfs politiek, refereren ze voor André ook naar het traditionele steen-balanceren en -stapelen. André ziet veel gelijkenis hierin terug in zijn werkwijze; in zijn acties en praktijk als schilder. Het steen-balanceren is voor André een theoretische metafoor en een praktische richtlijn om de grondbeginselen van zijn praktijk als schilder verder te onderzoeken.
In 2017 ontving Ide André werkbijdrage Jong talent van het Mondriaanfonds.

Daan den Houter (1977), momenteel op artist in residence in Los Angeles. In zijn werk brengt hij meerdere tegenstrijdige elementen samen waardoor werken ontstaan die in conflict raken met zichzelf. Zijn schilderijen zijn een zoektocht naar de essentie van een schilderij. De ‘Endless painting’ streeft naar oneindigheid maar is gedoomd hierin te mislukken. Zijn ijs-schilderijen zijn in constante transformatie, veranderen als een zonsondergang, onmogelijk om het moment vast te houden. Een kopie van beton naast het originele schilderij zoekt naar de overgang tussen schilderij en sculptuur. Het Overschilderschilderij is sinds 2002 al 124 keer overgeschilderd door een andere schilder. Het schilderij is onmiskenbaar een schilderij, mist echter de essentie dat een schilderij toebehoort; ‘Een verstild moment in tijd waar je altijd naar terug kan’. De in de Nieuwe Vide getoonde ‘Klatsj’ schilderijen zijn een vrolijke beeld van een schilderij alsof het tegen de muur gekwakt is.