” Gosse van der Leij schildert zijn vrouw, zijn zoons, de buren, zijn ouders, zichzelf toen hij 19 was, zijn moeder bij een oude kast, of een bruid en bruidegom bij hun huwelijk…
Als je geen goede vriend van Gosse bent, kun je niet zo goed inschatten hoe gelijkend zijn werken als portretten zijn, maar misschien is dat niet het belangrijkste. Zijn werken zijn heel eenvoudig. In een paar schilderijen is de achtergrond in een grondkleur geschilderd en is het interieur er in donkere lijnen bovenop geschilderd, terwijl de figuren uitgespaard lijken te zijn. Dat nadrukkelijk platte van zijn werk is ook aandoenlijk. Je realiseert je dat je leven niet uniek is en dat dit niet alleen de buren van Gosse van der Leij zijn, maar dat vrijwel iedereen buren heeft, die misschien ook wel in een huis met keurige tuin wonen, dat je zelf misschien ook wel niet zo heel zelfverzekerde puber was en dat we allemaal ouders hebben, die langzamerhand steeds ouder worden. ”
– Frans van Tartwijk
