Lex van der Meij

Een stuk ijzer, een brok hout, een “achteloos” weggegooid object mogen na een onbepaalde rijpingsperiode mede inhoud geven aan een nieuw beeld. Zo kan een onderdeel van een piano toch haar muzikaliteit behouden en toevoegen aan het ontstane ruimtelijke object. Elk materiaal heeft één of meerdere levens in zich en door ze te herschikken, en door ze te combineren worden nieuwe verhalen geboren en  ontstaan beelden die het verleden, heden wel wellicht de toekomst in zich dragen.

De beelden vertellen over macht en onmacht, over de eeuwige twijfel, over het zoeken naar evenwicht, harmonie, over schoonheid, over liefde voor het ambachtelijke, over het vergankelijke en misschien nog wel veel meer maar dat laat ik aan de beschouwer over.”