In mijn werk onderzoek ik menselijke interactie binnen architecturale ruimtes. Ik laat ruimtes graag zien als een ’taal’ die universeel wordt onthuld in een bepaald soort gebouwen. Ik gebruik ruimtes die zonder inhoud geen betekenis hebben en waarin de bezoeker zijn eigen ideeën kan projecteren.
Mijn werk wordt ook beïnvloed door de sociologische verhalen die worden geprojecteerd in een fysieke ruimte en hierdoor bepalen hoe de aanwezigen reflecteren op de omgeving en zijn inhoud.
Naast mijn werk als kunstenaar, ben ik Nederlands belangrijkste specialist op het gebied van atoombunkers uit de periode van de Koude Oorlog. Deze interesse stamt van mijn ervaring van deze bunkers als rustgevende en stille geïsoleerde ruimtes. Het zijn onzichtbare ‘gaten’, die zich afgesloten van de drukke buitenwereld bevinden.
Dit soort atoombunkers zijn gebouwd voor bescherming, maar op dit moment stralen deze verborgen monumenten een paradoxale atmosfeer uit door hun rust in tegenstelling tot de oorspronkelijk bedoelde functie.
In recente jaren heb ik ook in Japan gereisd, om onderzoek te doen naar Japanse tradities en hun filosofie over ruimtes, hun architectuur en het behoud daarvan. Het Japanse begrip van ‘Ma’ – architecturale illusie, ruimte die leeg lijkt zonder duidelijk functie – is mijn belangrijkste focus.
