Marianne Lammersen

Het werk van Marianne Lammersen draait om de vraag hoe we ons verhouden tot een omgeving die in sneltreinvaart verandert. Haar beelden, installaties, collages kunnen worden gezien als kritische reflectie op het voor velen vanzelfsprekende vooruitgangsdenken. Spanningen tussen (technologische) vooruitgang enerzijds en behoud van menselijke identiteit anderzijds hebben haar interesse. Dat manifesteert zich in beelden waar transities centraal staan, en spanning voelbaar is. Haar beelden wankelen, balanceren, of staan op knappen.

De gebruikte technieken en materiaalkeuze dragen haar ideeën nauwkeurig. Haar ‘pleidooi voor vertraging’ komt tot uiting in een traag (ambachtelijk) maakproces.

‘Hoogwaardige’ materialen als glas en keramiek combineert ze met moeiteloos met vormen van beton, metaal of hout, die een industrieel en zakelijk karakter hebben. Er ontstaat wrijving. Vormen worden door de ruimte getrokken, en veelal torenen de beelden boven de toeschouwer uit. Architectonische vormen weerspiegelen thema’s als ‘groei’, het ‘onpersoonlijke’ en de ‘zakelijkheid’, waar meer natuurlijke vormen de kijker met zijn twee voeten terug op aarde trekt.

Lammersen’s werk is het resultaat van een beeldende analyse van deze tijd, waarop de kijker zijn of haar positie ten opzichte van de continue veranderingen kan bevragen.