Jan Kuhlemeier

De verschillende bewegingen en structuren werken elkaar tegen en werken met elkaar mee. De grip die de wind probeert te krijgen op het oppervlak van het water en rimpels vormt inspireert me. De mooie dagen.  De grauwe stormachtige dagen. De momenten dat de wind stil is en de golven van ver op zee in strakke lijnen één voor één breken op de zandbank. Ik probeer in mijn werk deze structuren te creëren, zoals de stromingen in de zee de zandbanken doen ontstaan. Deze zoektocht in het ontstaan van een werk is voor mij het meest interessant. Hiervoor doe ik onderzoek naar materiaal, kleur en handelingen die samen komen in unieke werken. De kleurtonen die ik ondervind in landschappen zijn ongrijpbare illusies die ontstaan door de speling van licht en reflectie op oppervlaktes. Om het ongrijpbare te vangen in iets tastbaars als pigment of verf, onderzoek ik de transparantie en dekkingskracht van de materialen. De ondergronden vormen een wezenlijk deel van mijn schilderijen. Door het gereedschap in één beweging over het oppervlak te schrapen ontstaat er een specifieke wrijving tussen het materiaal en het doek. Deze wrijving onthult vervolgens het potentieel van een opgespannen doek. Het is interessant hoe verschillend de ondergronden en formaten reageren op verschillende materialen. Linnen trekt bijvoorbeeld enorm strak terwijl katoen dit in veel mindere mate doet zodra het vochtig wordt. Ik zoek uit hoe de ondergrond kan bijdragen aan de manier waarop materiaal op de bewegingen reageert en zichtbare resultaten van deze acties in een moment kan vangen. De materialen die ik gebruik hebben verschillende mogelijkheden en reacties op mijn handelingen, waardoor ik constant nieuwe bevindingen doe tijdens het proces. In mijn werk combineer ik pigmenten en acrylverf met lijmpasta, siliconen en gel mediums, dit brengt reacties tot stand die zowel de onderliggende als bovenliggende lagen beïnvloeden. In mijn meest recente series (Rheology & Traction) maakte ik gebruik van transparante lagen kleur die ik vervolgens over elkaar heen heb gelegd. Door pigment als ruw materiaal te zien wil ik de verschillende kwaliteiten van deze pigmenten onthullen. Niet alleen de kleursterkte maar ook de transparantie, dekkingskracht en lichtechtheid van deze pigmenten nemen hierin de hoofdrol. Sommige pigmenten zijn brokkelig en vallen uit elkaar op het doek terwijl andere erg fijn van korrel zijn en volledig opgenomen worden door het materiaal. Het beste dat tijdens het proces kan gebeuren is soms iets onverwachts bijvoorbeeld als het oppervlak anders reageert op mijn handelingen dan ik mij had voorgesteld. Op deze manier ontstaan nieuwe mogelijkheden die ik dan onderzoek. Vertrekkende vanuit de formele schilderkunst wil ik schilderijen, sculpturen en installaties gebruiken om te handelen en te reageren. Het werk van Bram Bogart en Robert Ryman inspireert mij door het gebruik van materialiteit en vorm. Mark Rothko liet mij zien hoe kleuren transparant in lagen over elkaar heen een dialoog kunnen aangaan. Een dialoog waarin ze elkaar versterken en op een andere manier diepte creëren. Rob van Koningsbruggen & Piet Dieleman kunnen in het gesprek over kleur en materiaal niet ontbreken. Wat deze kunstenaars gemeen hebben is dat ze het schilderij inzetten als een object, dat bepaalde energieën kan vertalen. Het werk spreekt vanuit zichzelf, het trekt je aan terwijl het je tegelijkertijd verleidt om een stap naar achteren te zetten. Het zijn fysieke objecten die een dialoog aangaan met de toeschouwer en de fascinaties en vondsten van de kunstenaars projecteren. Ik wil de toeschouwer en mijzelf verwonderen en laten ontdekken. Ik wil hen laten voelen wat ik voel en hen deelgenoot maken van mijn ontdekking tijdens het proces. Op de mooie dagen én op de grauwe stormachtige dagen.